Z definicji ubezwłasnowolnienie jest to pozbawienie lub ograniczenie zdolności do czynności prawnych osób fizycznych, które ukończyły 13 lat, na podstawie decyzji sądu. Należy wiedzieć, że powodem mogą być: choroba psychiczna, niedorozwój umysłowy lub inny rodzaj zaburzenia psychicznego, w szczególności narkomania lub alkoholizm.
Kto orzeka o ubezwłasnowolnieniu?
W Polsce o ubezwłasnowolnieniu orzeka sąd okręgowy. Orzeczenie sądu jest zazwyczaj oparte na opinii psychiatry. Fakt występowania zaburzeń psychicznych nie jest wystarczający dla orzeczenia ubezwłasnowolnienia. Jak możemy wyczytać na www.uwaga.pl, ubezwłasnowolnienie orzeka się na czas nieograniczony (po ustaniu przyczyn powodujących ubezwłasnowolnienie są może je uchylić). Wniosek o wszczęciu postępowania o ubezwłasnowolnienie może zgłosić małżonek osoby, która ma być ubezwłasnowolniona, jej krewni w linii prostej, rodzeństwo oraz przedstawiciel ustawowy.
Osoba, która zgłosi wniosek o ubezwłasnowolnienie w złej wierze lub lekkomyślnie, podlega karze grzywny. Można wyróżnić ubezwłasnowolnienie całkowite i częściowe. Dla osób ubezwłasnowolnionych całkowicie ustanawia się opiekuna, chyba że pozostają pod władzą rodzicielską. Osoba pełnoletnia może być ubezwłasnowolniona częściowo, jeżeli jej stan nie uzasadnia ubezwłasnowolnienia całkowitego, lecz wymaga pomocy w prowadzeniu swoich spraw. Dla osoby ubezwłasnowolnionej częściowo ustanawia się kuratora. Ważność umowy, która została zawarta przez osobę ograniczoną w zdolnościach do czynności prawnych, zależy od potwierdzenia umowy przez przedstawiciela ustawowego lub kuratora.
